ای خر، مرا ببخش.
مرا ببخش که نام تو را بر جلاد نهادم.ای خر مرا ببخش! تو که بی آزاری، جز جفتکی که بر زمین میکوبی، خشم تو نه داغ گلوله دارد نه سردی باتوم.
ای خر، تو اسطورهٔ کار و تلاشی و جلاد سال را سال تلاش و کار نامگذاری میکند، او که از کار هیچ نمیداند و تنها شغل مطلوب او بیداد است!
ای خر مرا ببخش! ای خر،ای که جز عر عر هیچ نمیگویی، مرا ببخش که نام تو را بر جلاد که هم دورغ میگوید و هم ریا میبافد، نهادم.
ای خر، ای سیاه، ای خاکستری،ای حیوان یک رنگ، مرا ببخش که نام ترا بر جلاد هزار رنگ نهادم.
ای خر،ای که به طویله کوچک خویش قانعی، مرا ببخش که نام ترا بر جلادی نهادم که از جنازه فرزندان این آب و خاک خانه ساخته است!
ای خر مرا ببخش!
من از تو، از الاغ و همه دراز گوشان عذر خواهی میکنم!
مرا ببخش!
فرض کنید در شب های جشن ملی چهارشنبه سوری هر شب همه خانواده ها بر روی پشت بام های خود با قاشق و قابلمه و بشقاب و دیگ و دیگبر آسمان شهر را غرق در صدای این ظرف ها در آورند چه غوغایی خواهد شد؟؟ گوش فلک را کر خواهد کرد مخصوصا اینکه ما ایرانی ها 30 سال عقده تار و تنبک و شادی داریم....و مهمتر از همه اینکه خیلی ها از شعارهای الله اکبر خوش شان نمی آید و جالبتر اینکه ما ایرانی ها خدای طنز و کارهای خنده آور و شادی ساز هستیم واقعا چشمانتان را ببندید اگر این اتفاق هرشب بیفتد چه خواهد شد؟؟؟ بخصوص اینکه در شب عید و در لحظه سال تحویل هم همه میتوانند در هنگام سخنرانی ا.ن از تلوزیون بر روی پشت بام باز صدای قاشق و بشقاب و ملاقه و قابلمه در آورند!!! واقعا چه شب های شورانگیزی خواهد شد!!! بی گمان این حرکت زیبا و اعتراضی در کتابها برای ایرانی ها ثبت خواهد شد
پاسخحذففکر بسیار خوبیست، خیلی خوب میشود اگر این فکر را در بالاترین به اشتراک بگذارید.
پاسخحذف